Γρηγόρης Αυξεντίου ένας εικοσιενιάχρονος λεβέντης που αψήφισε το θάνατο βροντοφωνάζοντας «Μολών λαβέ».

Έγινες ολοκαύτωμα Γρηγόρη και το μνήμα σου φυλακίστηκε, όμως το απανθρακωμένο σου σώμα θα διατηρεί αιώνια εκείνες τις φλόγες που τύλιξαν το κορμί σου για να κρατούν άσβεστη τη μνήμη της θυσίας σου, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιες εκείνες φλόγες θα θυμίζουν τη διολίσθηση της εξουσίας. Πάνω σ᾽αυτές τις φλόγες Γρηγόρη θα καίγεται συνέχεια το πέλμα των όπου γης ισχυρών, χλευάζοντας την αλαζονεία αλλά κυρίως τη χρεοκοπία των κορυφαίων δυνάμεων παραλογισμού.

Φρύνη Παπαδοπούλου

“Στες τρεις του Μάρτη έκρουσεν τζαι γίνηκεν λαμπάδα
ν’ανοίξει δρόμον φωτεινόν για την γλυτζιάν Ελλάδα.

Τον έζωσαν απο παντού μες στον κρυφόν του σπήλιον
τζι ο ήλιος κόμα να τον δει βάλλει ομπρός του αντήλιον”

Σπύρος Παπαγεωργίου